Team
Het op jonge leeftijd verliezen van mijn vader heeft een belangrijke rol gespeeld in mijn leven. Ik ben sindsdien geïnteresseerd in de plaats en de betekenis van de dood. Als jongvolwassene, en nog steeds, heeft alles wat te maken heeft met religie en filosofie mijn aandacht.
Op 18-jarige leeftijd heb ik me laten dopen. Ik respecteer ieder mens, ik sta open voor meerdere religies en overtuigingen. Ik heb een optimistische kijk op een hiernamaals.
Toen mijn vader overleed was het mijn wens dat hij thuis opgebaard zou worden. In die tijd was dat niet gebruikelijk. Maar ik wilde mijn vader nog aan kunnen raken en naast hem zitten op momenten dat ik dat wilde. Gelukkig nam de uitvaartondernemer mijn wens serieus. Achteraf heb ik pas gevoeld hoe betekenisvol het was om zo gezien en gehoord te worden. Dat gun ik iedereen die met verlies te maken krijgt. Deze persoonlijke ervaring en mijn eerdere werk, als maatschappelijk werker en gezinstherapeut, lijken een opmaat te zijn geweest om uitvaartbegeleider te worden. Een familie bijstaan bij het vormgeven van een waardig afscheid doe ik met al mijn liefde.
Het persoonlijk contact met nabestaanden vind ik het mooiste van mijn vak. Het geeft mij iedere keer weer opnieuw voldoening om samen met nabestaanden tot een afscheid te komen dat past bij zowel overledene als nabestaanden. Met een luisterend oor, een open mind, oprechte aandacht en rust hoop ik families bij te kunnen staan in een periode van afscheid.
Een eer vind ik het om naasten te mogen begeleiden naar een onvergetelijk en betekenisvol afscheid van hun dierbare. Het zorg verlenen aan anderen, verbinding maken, resultaatgericht bezig zijn, omgang met mensen, invoelend zijn, improviseren, creatief zijn en organiseren. Dit zijn zaken waar ik in het verleden ervaring mee opgedaan heb en waar ik goed in ben. Ik voer de regie zoveel mogelijk achter de schermen en waar nodig ben ik zichtbaar. Ik wil niet het begraven of cremeren centraal stellen maar de mens waar afscheid van genomen gaat worden.